Anothor world

Finn
"Omdat dat moet"zei hij rustif. Ze wist het ondertussn heus wel maar ze wou het gewoon niet geloven

JULIA
"Waarom moet dat? Wie heeft dat gezegd?" Antwoord ze fel. "En heb ik dan niet meer te zeggen over wat er met mij en mijn lichaam gebeurd?"

Finn
"Je beslist niet echt meer als je hier xit. Dat doen dan je ouders of verzorgers voor je"

JULIA
"Dus ik heb niets maar dan ook niets meer te zeggen?" Zegt ze ligt in paniek. Ze zullen de waarheid verdraaien zodat haar ouders met ze in zee gaan, ze zullen macht over haar krijgen...

Finn
"Op dit moment niet" zei hij rustog. "Maar waar ben je dan het meest bang voor dat je ouders beslissingen nemen?"

JULIA
Raakt in paniek en probeert los te komen. Dat hun kunnen doen met haar wat ze willen is heel beangstigend, te beangstigend.

Finn "je komt niet los zonder dat ik je los maakt" zei hijw met een kalme stem. "Maar vertel me gewoon waar je het meest bang voor bent" zei hij nogsteeds rustig

JULIA
Luistert niet naar hem. Ze probeert zich los te krijgen.

Finn
"Je komt niet los" xei hij nog een keer. Hij wist dat ze nirt naar hem luisterde maar hij zei het alsnog

JULIA
Luisterde dus niet. Ze voelde alle riemen snijden. Bij haar pols en enkel bloedde het wat. Toch trok ze zich er niets van aan.

Finn
Zag het wel maar deed er verder niks aan. Dat was haar schuld want die dingen zaten niet echt strak

JULIA
Probeert zich nog steeds los te trekken. Ze moet hier weg, ze is niet gek, ze máken haar gewoon gek!

Finn
"Ze peoberen nu waarschijnlijk contact te maken met je ouders. Zou je ze weer een keer willen zien?" Het maakte hem niks uit of ze niet luisterde maar hij praatte gewoon

JULIA
"Wat denk je."

Finn
"Ik kan geen gedachten lezen" zei hij. Hij vermoede wel wat maar dit was ook iets van zijn baan

JULIA
"Wat boeit het jullie? Naar mij wordt niet geluisterd en ik mag toch niets beslissen."

Finn
"Wij kunnen niks voor je proberen te regelen als je noet zegt wat je wilt. En ga geen onmogelijke dingen zeggen waarvan je weet dat het niet kan"

JULIA
"Ik vraag geen speciale dingen. Niemand hier wordt vastgebonden behalve ik. Als ik vraag of ik los mag is dat bijzonder?" Zegt ze verontwaardigd en fel.

Finn
"Dit is alleen omdat je jezelf pijn doet en je anders weer probeerd af te vallen" zei hij rustig

JULIA
"Ik heb mezelf nog nooit expres pijn gedaan!" Ze kijkt hem kwaad aan. "En als er 24/7 bewaking bij mij is kan ik toch niets doen."

Finn
"Daar leek het wel op." Zei hij. "Maar dat kan ik niet voor je regelen. Dat is nou eenmaal besloten. Ik zou misschien wel kunnen regelen dat je je ouders kan zien. Maar wel met glas ertussen en praten door een telefoon"

JULIA
"Waarom dat? Zit ik in een gevangenis ofzo? Of ben ik een moordenaar?"

Finn
"Nee dan ben je niet. En nee het is geen gevangenis. Maar het begint ee meer op de lijken voor jou. Het ligt aan je gedrag en vooruitgang, als het beter gaat mag je meer en anders minder"

JULIA
"Het ging beter met me toen ik hier niet was anders." Mompelt ze.

Finn
Hij schudde zijn hoofd "dat denk je. Maar je bent hoer niet om af te vallen"